Acemice yaşıyorum hayatı biliyorum. Dizlerimde bir titreme, soluğumda yaşadığım sınırsız ızdırap. Bir kez daha gözlerimi kapıyorum; hayat güzel, kelimelerin sığdırıldığı kitaplar gibi. Düşünüyorum bir o kadar da karamsar. Ve yalnızlığımın son anları. Orada beni karşılayacaklar biliyorum, gözlerimin önünde. Tüm sevdiklerim, hatta nefretimi savurduğum tüm yüzler. İyi bir insan değilim. Sustukça içimde kıpırdanan hayaller… Ve yıllar sonra yüzleştiğim kendim…

Hayatımın elli altıncı baharı ve dünden hatırladığım tek şey haddinden fazla kızıllaşmış gökyüzünün aklıma kazınmış görüntüsü. Ufka doğru …