Günümüzde iletişim bu kadar kolayken iletişimsiz kalabilmek oldukça büyük bir başarı. Tabi burada kitlesel iletişimi değil, kişisel iletişimden bahsediyorum. Ancak şu da bir gerçek ki kişisel iletişimsizlik ardından kitlesel iletişimsizliğide doğuruyor.
Kitlesel iletişim televizyonda, radyoda, internette haberleri izlemek yada artık topluma mal olmuş birini takip etmekle eş değer. Kişisel iletişim ise bir kaç arkadaşla bir araya gelip laflamakla…
Kişisel iletişim daha özel ve ele verici olduğundan insanların son dönemde daha da azalttığı bir şey. Bunun altında yatan rutinliklerden sıyrılıp, sosyal iletişim platformlarında kendilerini birer tanrı kopyası yada erişilemez süper star gibi hissetmek…
Aslında yaptığımız her şey beğeni ve takip edilme egomuzu tatmin etme çabasından başka bir şey değil. Bunu ne kadar düzgün yapıyoruz o ise ayrı bir mesele…
Kişisel iletişim oldukça zor. Çünkü kelimelerinizi iyi seçmek zorundasınız. Hal ve hareketlerinize dikkat etmelisiniz. Yapacağınız en ufak hata üzerinize düşecek on binlerce tonluk örsle eşdeğerdir. Bu sebeptendir ki iletişim de olmak yerine AVMlerde, sinema salonlarında, televizyon karşısında; bol gürültülü yada pür dikkat kesilebilecek bir yerde bulunmak en iyisidir. Bu da sosyal olmanın bir başka çeşidi. Ve bir de gizlenmek vardır., fındık kabuğunun altına iyice küçülerek. Umut, oysa büyük bir dünya, üçüncü şahısların sen olduğu, senin etrafında döndüğü…
İnsan doğasında aslında sosyal olmak diye bir şey yok… Sadece büyük bir yalan…