Birden bire gökyüzünün karartısı aklıma dolmuştu. Geniş karanlık kısıtlı bir hareket alanı sağlarken, düşüncelerim de kapana kısılmış bir haldeydi. Öyle ki zaman zaman yutkunmayı, nefes almayı unuttuğum oluyordu. Bu anlar ölüme en yakın olduğum anlardı. Ancak biliyordum ki ölüm benim için bir son değildi. En azından şimdilik…