kesfedilmeyi bekleyen ulke by ~angellife

Biraz daha çoraplarım sökük bugün, gün kararmış, kızıllığı kelimelerin ucunda. Her defasında sessiz, her defasında iç burkan karelere yenik düşüyor bedenim. Cümlelerim ellerimden seken kalemin haykırışları. Aynalardan uzak, ışığa inat kaybettim benliğim üzerinde yoğunlaşıyorum. Yüzüm kararmış. Yılların pisliği bedenime zift gibi yapışmış. Günahlarımın kefaretini ödercesine yakıyor bedenimi. Yeni bir doğuşa hazır olmak mı bu? Artık insan olmak isiyorum. İşte sen, yanıbaşımdaki! Kelimelerim sahibi, varlığıma can katan! Şimdi söyle; “hangi güç bir oduna çevirebilir kalbimi, ya da küllerini odun yapar.” Kelimeler sessizce geliyor. Duyamdığım kadar uzak namelerde. Sadece insan olmak istiyorum, ayaklarımın üzeirnde doğrulmak, ardıma lodosun derin esintisini alıp, gökyüzünün kızıllaştığını hissetmek. Sizler orada mısınız? Bütün kelimelerin içinde? “bir derenin ağzında iki küçük kuğu yaşar, elleri kolları bağlı kelimeleri…”