dışarıdaki hava asabımı bozdu biraz. ne güzel soğukken kimse sokağa çıkmıyor alabildiğince boş sokaklarda rahat rahatgezinebiliyordun. ya da evde kaldığında “ah ne de olsa herkes evde” deyip kendini avutabiliyordun. şimdi ise herkes sokakta beşiktaşta türümek imkansız ki diğer semtleri düşünmüyorum bile. insanlar yürüyor, insanlar geziyor, insanlar ellerine taktıklarıyla mutlu oluyor. gökyüzünde bir tutam güneş bütün kışı ısıtıyor. büütn ümitleri, büyün hayalleri ve bütün mutlulukları… eritip yok edinceye kadar.
yine yaz geliyor. yine yalnızlığın sokaklara taşıyor. tek başına denizi taşlarken, tek başına kendini yudumlarken…
yalnızlığın nereye kadar?
insanlara nefret mi sonu?


Yayımlandı

kategorisi

yazarı:

Yorumlar

Siz ne düşünüyorsunuz?