…ta ki doğrularım bana yanlış gelmeye başlayıncaya dek. Her ne kadar mutlu gibi görünsem de verdiğim kararlardan, yüzüme atılan çizgiler, vücudumdaki biyolojik değişiklikler bunu yalanlar gibi. Her şey yaşlanıyor. Bunun farkındayım, içimdeki buna ait bir korkuda değil, bahar yeli gibi gelip geçici. Her şey boktan bir hikayeye uzanıyor. Uydurduğum, anlamlandırmaya çalıştığım. Bu gün oysa soluksuz geçecekti…
(3) Bildiğimi sandığım yollarda ilerliyorum…
—
yazar:
Siz ne düşünüyorsunuz?