ne kadar oldu? üç gün, beş gün, bir hafta, bir ay… birimle ölçemesem de uzun olduğu kesin. taşlaşan vücudumun derinlik halkalarının sayılabilir kıvamda, hapşurduğumda bile bedenimden kopan uzuvlarımın acısını hisssedemez durumdayım. nefes almak yııkıma uğramış hayaller arasında ümitlenmeye eş değer… herşeyim susuyor, o çok konuşmayı seven, konuştuklarını kendine saklayan beynim bile.
ne kadar zor… beynin kilitlenmeye başladığında vücüdunu açamamak…
ahh…
olmuyor
bok gibi
neyse sitir et…


Yayımlandı

kategorisi

yazarı:

Etiketler:

Yorumlar

Siz ne düşünüyorsunuz?