birazdan gün ağaracak. gün geçtikçe bostan korkuluğuna benzeyen bedenim, günün ilk ışıklarıyla birlikte boğazın serin sularında eşsiz bir yansımanın son karesi olarak kalacak. biliyorum zaman ilerledikçe içimde sindirdiğim duyguların, tek kelimesine bile inanmayarak ettiğim sözlerin, daha hatırlayamadığım nice yüzlerin acısını gömecek bedenime. umutsuzca gözlerimden akan bu gözyaşları, balıkların sırtlarının gözlerime yansıması dışında.
size karşı bende suçluyum, ben de mahcubum damı onarılmamış evin dibinde ki izmaritlerin yanında… susalım. herşeyi bilmemek en iyisi bazen, yada bilip konuşmamak. şimdi uzaklardan gelen rüzgar senin kadar uzak değil eminim bana.
şimdi içimde bir acıma hissi, son kez kendimle olan savaşımın galibini belirleme vakti. insanlar olmasa ne kadar özgürsünüz balıklar bir büyüğünüz gelene kadar. benim için nefes alın, ben de sizin için suyu çekeceğim ciğlerlerime ve sadece üşürken moraracak bedenim…