Bu sabah sert bir rüzgar çarpıyor suratıma apartmanın kapısından dışarıya süratlice fırladığımda. Mi[ğ]demde bir kazıntı, şakaklarımdan inen, kurumamış saçlarımdan süzülen damlalar, terle karışık. Başım hafifçe dönüyor. Gözlerimin ardında küçük iğne batıkları ve rüzgarın uzaktan getirdiği çöp kokusu.
Bu gece uyanamadım. Sürekli hayatıma ansızın giren kişilerin karakterlerini gördüm. Belli belirsiz flû bir boşluk içersisinde. Şu an hatırladığım tek şey terden sısılsıklam olan yastığımdan başımı kaldırdığımda gözlerimin önündeki soluk görüntü. Saat 05:45 olmuş telefonum nasıl gelmişse sırtımın altından çıkıyor.
Bu gün herşey güzel, midemdeki ufak kazıntı haricinde. Umut ediyorum gazeteleri okumadığım sürece daha da güzel olacak.
Sekiz gün sonra göreceğiz mutasyona uğramış dünyayı, biz de ona uyum sağlayarak.