onu seviyorum. yazılarını, yazılarının yapılarıyla belirlediğim karakterini. kabuklaştırmaya başladığım duygularıyla oluşturmaya başladığım bedenini. sadece hayalden ibaret değil. çoğu gece konuşuyoruz. gözlerimin ıslaklığı kadife teninden süzülüyor. konuşurken göğsünün üserinde inip kalkıyor başım, hırıltılı bir tonda sesini işitirken. hiç bir zaman net değil. satır sonunda yokluğun ve anlamsızlığı kaçışlarının…

senin olsun…