çenemdeki deri kendini salmaya başlamış, saçlarım dökülmüş. aynaya baktığımda görebildiklerim bunlar dözlerimin altındaki çizgileri ve tormaları gesaba katmasam. yaşlanıyorum. yavaş yavaş. kendinle nadiren ilgilenen biri bunu daha keskin anlıyor. yavaş yavaş biçimsizleşiyor vücudum. peki hayallerime ne kadarına sahibim. hiçbirine? ve her biri üzeirme yürüyor şimdi. burada bu şehirde.
yıllar önce kollarımla sarılamadığım babannem, iyice zayıflamış. şimdi ise hissttiğim kemiklerine zarar gelmesin diye sarılamıyorum. her gelişimde biraz daha çökmüş buluyorum onu. yıllardır direndiği hayat, yavaş yavaş ona üstünlüğünü kurmaya başlamış. üzülüyorum. belki de bu eriyişi görmemek için uzaklardayım. bazen bilinçaltım sayıklıyor bunu.
ne olursa olsun zamana yenik düşüyoruz. bende bunun bir parçasıyım. bazen kiçik odamdan, şu kasabadan hiç dışarı çıkmamış olsaydım diyorum. işte o zaman hayallerim, umutlarım, yapmak isteidklerim bu kadar büyük olmayacaktı ve bu kadar fazla üzülüp kahrolmayacaktım.
ama kendi düşen ağlamaz…
yıllar önce kollarımla sarılamadığım babannem, iyice zayıflamış. şimdi ise hissttiğim kemiklerine zarar gelmesin diye sarılamıyorum. her gelişimde biraz daha çökmüş buluyorum onu. yıllardır direndiği hayat, yavaş yavaş ona üstünlüğünü kurmaya başlamış. üzülüyorum. belki de bu eriyişi görmemek için uzaklardayım. bazen bilinçaltım sayıklıyor bunu.
ne olursa olsun zamana yenik düşüyoruz. bende bunun bir parçasıyım. bazen kiçik odamdan, şu kasabadan hiç dışarı çıkmamış olsaydım diyorum. işte o zaman hayallerim, umutlarım, yapmak isteidklerim bu kadar büyük olmayacaktı ve bu kadar fazla üzülüp kahrolmayacaktım.
ama kendi düşen ağlamaz…
Siz ne düşünüyorsunuz?