zor bir haftaydı, yoğunluğunu geçtim, birde evde misafit olunca işler daha da arpa sarıyor. sanırım iyice yalnız yaşamaya alışmışım. ikinci kişi gerçekten bana benim için zor oluyor. sanki ev içersinde özgürlüğünüz kısıtlanmış gibi. Allahtan misafirim kardeşim. eh bişi yaptığı yok sessiz sedasız oturuyor. tabi işe yaratıp bütüngün gezmeyi bırakıp evi temizlese ve akşam yemeği yapsa daha güzel olcak ama şimdilik eskisi gibi idare ediyoruz. bir yerde de evde konuşacak birilerinin olması fena değil.. yense işte…
sonuç olarak çok bitkinim. uyuyklar vaziyetteyim. bu hafta ezdi geçti beni… yeşil çaylar, falan da işe yaramadı. n’apsak acaba…