bu gün gelirsin diyorum. kapıyı aralayıp, merdivenin donuk ışığını içeriye doldurarak. küçük gölgenle. güneş tepeye dikilmeden. belkide avucuma sığmayacak hayallerle. bu gün diyorum. ellerim bütün her şeyi tutabilir gözyaşlarım istediği gibi akabilir. henüz vakit var. sessizce gidişini hatırlıyorum ve ardından bana “kocacığım” deyişini. şimdi daha fazla anlıyorum zamanın değerini. ve zaman sadece insanlara yapıyor bunu.
beni bağışla. seni özlemeyeceğim diyemem. ya da adını anmayacağım uzaktaki her kişide, seni anmamam imkansız.
şimdi bilgisayarın bir köşesinde hayalin. Yada uzaklarda bıraktığım tozlu tavan arasında. herşeyi sildiğim biliyorum, gözümün önünde canlanan.
…