Bu gün açlıkla eğitmeliyim ruhumu. Beni dokunabilirliğe eriştiren ve güzelliğimi dışarıya yansıtmaktan çok bir felaket mıknatısına dönüşen vücudumu güçsüz bırakmak için. Bu şekilde üzerime yapışan umutsuzluk, mutsuzluk, şanssızlık dalgalarından kurtulabilirim belki…

Bütün girişimlerim başarısız, bütün girişimlerim beğenilmeyen köhne vücudumun lanetinden nasinibi almış…

Sadece ona olan kinimden dolayı aldığım karışımın da geri tepmesi… Bütün dünya ondan yana nereye gitsem kime sığınsam yeryüzünün iletkenliğiyle sarılıyor vücuduma.

Rakı, bira, viski, votka, tekila, şarap karışımlarının yarım litresi bile ertesi gibin lanetine hazırlıyor beni…

susmalıyım, çekilmeliyim, bir ceset torbasının içinden fermuarı üzerime çekmeliyim…

Canlı canlı… acı içinde…