3 (-) 0

İnce, keskin bir çizginin ardındayım. Her ne kadar ayaklarım geri gitmeye çalışsa da zaman beni yavaş yavaş ona itiyor. Ne hissedebilirim ki? Belki anın coşkusuyla tüm hüzün bulutlarının indirip geçici bir maske yapabilirim yüzüme.
Geçici…
Kilit kelime bu… ve ardından gün batımı gibi çekilirken yüzümden, ben de yavaş yavaş yitirilen eşyalara katılabilirim.
Her ne kadar varsaysam da hayatı, aynada görebileceğim tek gerçek bu…


Yorumlar

Siz ne düşünüyorsunuz?