siyahlarımı giydim, yüzümü bembeyaz ortaya çıkaran umutsuzluklarımı. artık kusmuyorum hayata eskisi gibi çünkü verebilecek hiçbir şeyim kalmadı. hayallerim, ellerim, gözlerimdeki son gülümseme. ve şimdi tamamen boyanmak istiyorum siyaha, umutsuzluklarımın içersinde boğulmaya çalışarak. hiçbir şey değişmeyecek biliyorum. Hiçbir şey bir yeniyi tattırmayacak bana. son otobüsle gideceksin, gölgenin düştüğü yerde, daha dağılmadan nefesinin buharı, soğumadan vücudumun yalnızlığı ve bir daha dönmeyeceksin. ve bir kez daha umut edeceğim mutlu ölmeni tanrıdan… belki de yanımda.. :'(