saatlerdir sayfa açık ve “body” bölümü doldurulmayı bekliyor. düşünüyorum da sadece doldurulmayı beklen bu bölüm mü? değil, elbette değil. sürekli aynı şeyler, aynı tekrarlar… zaman geçse de değişmiyor insan. sırtına ne yük bindirdiyse, kişiler, olaylar, tarzlar, hareketler değişse de sonuç hep aynı oluyor. bazen aynaya bakıyorum, işte kendimden hoşnutsuzluğum resmi. makyajla ne kadar kapatabilirim dertlerimi, yada saçımı boyatsam şanssızlığımın bacağı kırılır mı? bu gün yeni bir başlangıç için yeni elbiseler aldım, uzamış kırılmaya başlamış tırnaklarımı kestim, dün gece rakının verdiği tatlı ağrı başımda…(yine ara verdim)”eşşeğe altın semer taksan” diyor aklımın bir köşesi…neden bu kadar çok umut ediyoruz, hayatımızı karartmanın sorunsuz yolu mu bu?