Anneler günü

Malum bu gün anneler günü. Tüm annelerimizin bu vesile ile bu gününü kutluyorum. Hepsine Allah nice uzun ömürler versin. Bende annemden yıllardır uzak olmam sebebi ile sabah ilk iş telefonu açıp kendisinin anneler gününü kutladım. Sevindi sevinmesine de sabah sabah uyandirmisim. Neyse bu gün özel bir gün uyumayıverın biraz da. Yada sonra yine yatar işi ne?

Sosyal medya hesaplarından da bu kutlamalara bolca rastladım. Annelerinin resimlerini paylaşanlar, Sabah birlikte yaptıkları kahvaltının resimlerini yukleyenler oh maşallah ne ararsanız var. İyi bir şey tabi bu anneler ile vakit geçirmek. Lakin sosyal medyanın büyük bir reklamdan ibaret olduğunu düşünen ben bu yapılan eylemlerin de büyük bir reklam olduğunu düşünmekteyim. Çok mu fesat düşünüyorum?

Lakin bu kulaklar anneler gününü kutladın mı, elini optunmuden çok ne hediye aldini duyar oldu. Yani artık illa bir hediye almamız şart. Öyle bir duruma geldik ki insan bekliyor mesela. Yarın bir gün şayet bende baba olursam -uzak görünüyor ama- Bende sanırım hediye bekleyeceğim. Bu sanırım artık dünyada bir kural haline geldi. Demem o ki ben ne diyecektim? Bir slogan atayım:
Reklama yedirmeden annelerimizi sevelim.
Olmadı değil mi? Olsun, varsın olmasın…