bu hem benim hem de blogun sıhati açısından gerekli… yoksa artık miskinlik ve bitkinlik üzerime yapışacak duruma kadar geldi. ne okuyabiliyorum ne yazabiliyorum… yazdıklarımı kendim bile okuyamıyorum ki başkaları nasıl okusun? bir yanım ulan çok mu önemli sanki desede lan önemli gibi sanki diyerek diğer yanım tesatlaşıyor… şimdi bir iki… bu klimalarda kötü… geceleri beynim akvaryumdaymış gibi hissediyorum. sadece gece olsa sevineceğim. tabi talnız değil. küçük japon balıkları ile birlikte ağızlarını balon şeklindde açaral bla bla diyorlar. bir beyin ağzını açıp bla bla diyebilir mi? diyebiliyor ki ben bla bla sesleriyle birlike derin sancılar hissediyorum… bla, bla…
beynin her bölümü bi başka iş ile meşkul iken hepsinin birlikte bla bla demesi mümkün müdür? yoksa bütün görevi beyincik mi üslendi. aman allah’ım bir beyincikle mi yaşıyorum ben? bu durum bile beni kurtarır cikli de olsa beynim var diyebilirim insanlara…
biraz daha düşünmeliyim. şu beyincii beyin yapmalıyım artık…
Siz ne düşünüyorsunuz?