nasıl başlayabilirim bilmiyorum,
ya da kelimeleri bir araya nasıl getirebilirim
seni gerçekten sevdim, yada sevdiğimi düşünüyorum,
düşünmekte yapmanın yarısı dememişler mi?
o zaman gönül rahatlığıyla seni gerçekten sevdim diyebilirim
kararsızlığım seni tereddüte düşürmesin.
bir ilişkide bir tereddüt neyse ama, bir ikincisi kesinlikle çıkmaza sürer bizi
zamanın nasıl aktığını bilmiyorum
kimsemiz yoktu,
anamız, babamız, ailemiz diyeceğimiz birileri,
bizi tanıyan tek bir nefes bile.
belki karşı pencerenin meraklı bakışları sadece biliyordu bizi
onlar ne kadar kaçamak bakıyorsa
bizde o kadar kaçamak yaşıyorduk aşkı
kimse bilmedikçe daha tutkuyla
kaçmaya çalışmadan, ek bir çaba sarf etmeden
ve bu kadar saklandık diye belki, saflığımız hala doruklardaydı.
bir oyundu,
yoğurmaya başladığımız hamur gibi, kıvamını tutturmaya çalıştıkça un serptiğimiz
sonunda baş edemeyeceğimiz bir şekilde büyüttüğümüz.
şimdi onun içinde kaybolduk,
soğuk yalanlar söyledik birbirimize ve en çok kendimizi kandırdık
ne yazık ki en çok inandıklarımız arasındaydı bu yalan
sürekli ne zaman yüzümüze çarpacak diye.
Siz ne düşünüyorsunuz?