Dün gecenin etkisi üzerimizden kalkmamış, sabaha kadar türlü kıvranışlara gebe kalarak günü doğurmuş,anlamsız bir çabayla öğlen olmasına rağmen yataktan çıkmak istemiyordum. Diğer çocuklardan da ses yoktu. Muhtemelen onlar da benimle aynı fikirdeydiler. Ancak bize sünger hakkında, mantıklı, mantıksız bir açıklama yapabilecek varsa o da Mehmet’ti. Bu gece kesinlikle onunla bu konuyu konuşmalıydık. Bir kaç saat önce diğer çocukları toplamalı ve Mehmet ile bu konuyu konuşmalıydık. Mehmet’in koşmayacağından değil, baskı yaparsak daha ayrıntılı konuşacağını düşündüğümden çocuklarla konuşmayı düşünmüştüm.
Bu kararın üzerine yataktan kalktım. Evde kimse yoktu. Muhtemelen herkes dışarıdaydı. Tuvalet sonra mutfağa girdim ve kendime hızlıca yarım ekmek arası domates peynir yaptım ve kitap okumaya başladım. Kafamı dağıtmalıydım. Nihayet hava kararmaya başladığında, Ömer ‘dışarıdayım’ diye mesaj gönderdi.
Dışarıya çıktığımda Salih’te Ömer’in yanındaydı. Selamlaştık. Bir süre birşey konuşmadık. Aslında konulacak konu belliydi ama birimiz, bir diğerimizin konuyu açmasını bekliyorduk. Nihayet Salih sessizliği bozdu.
‘Dün gece bir rüya gördüm. Şu eski evin içine girmiştik orada bir kız vardı Mehmet ile tartışıyorlardı. Siyah saçlı. Yada bana öyle geldi ortam karanlıktı. Kız Mehmetten kaçmaya çalıştıkça Mehmet üsteliyor ve onu bırakmıyordu. Mehmet çekiştirirken, kız yalvarır gözlerle kurtarın beni diye sayıklıyordu. İçim parçalandı ağlamaklı hissettim bir süre kendimi. Ke-kendime gelemedim hatta.’
Salih’in anlattıkları kısmen aklımda bazı şeylerin canlanmasına sebep oldu. Sanki bu olan biteni bende görmüştüm. Dün gece gerçekti, yoksa o da rüya mıydı? Ev, kız, Mehmet ile tartışması hepsi aklımdaydı ama kızın yardım çığlıklarını hayal meyal hatırlıyordum. Belkide Salih’in anlattıklarından etkilenmiştim.
Ömer, Salih’in konuşmasını kesti yada bana öyle geldi bitirmişti Salih konuşmasını… Ömer’in sesinde çözemediğim bir duygu vardı. Sakindi ama ağzından çıkan kelimeler heyecanını yansıtıyordu.
‘Ben de gördüm aynı rüyayı.’ dedi. Ve her ikisinin gözü de bana döndü. Yapacağım yorumu bekliyorlardı.
‘Durun bir dakika. Dün gece yaşadıklarımızı hatırlıyorsunuz değil mi? Bunları zaten yaşadık rüya değildi. Yalnız ben kızın yardım isteğini duymadım.’
İkiside sorgular gözlerle bana baktılar.
‘Ne oldu ki gece? ‘ dedi Ömer.
‘Gece hani burada oturuyorduk. Sonra Mehmet eski eve gitti bizde peşinden, Senin anlattığın gibi. Bu rüya değildi. Gerçekti. ‘
‘Nasıl olur’dedi Salih, ‘rüyamda gördüm ben’ .
“İkiniz de aynı şeyi gördüğünüzü söylüyorsunuz ben de gördüm diyorum. Üç kişinin aynı rüyayı gördüğü nerde görülmüş?’
Bir süre sessiz kaldık. Gerçeği anlamanın yolu geceyi beklemekti. Bir kaç kez Mehmet’ti aradık ama ne telefonuna cevap verdi ne de evdeydi. Annesi sabah çıktığını söyledi sadece…