her şeyi söyleyebilirim, tüm yalanları. herkesi kandırarak beyaz bir dünya çizebilirim kendime. kelimeleri ard arda dizip adına, altına imzalar atabilirim. her seferinde tutturamadığım, benim dediğim imzaları… her şeyi yok edebilirim veya zaten hiç hatırlamadıklarımı…
elin uzanmıyor, gözlerin görmekten bir haber… eşeledikçe altından çıkan karanlık yayılıyor vücuduma. gün geçtikçe kararıyorum. ellerimde umutsuzluğun çiçekleri onları da birer birer öldürüyorum…
sadece nefes alıyorum… bilinçsiz bir şekilde.
kaç kişiyim? etrafımda dolaşanlar ben mi? yalnızlık fikir popülasyonu mu aslında beni aldatmaya çalışan? ya da sadece soru işaretleri cevaplarını veremediğim…
Siz ne düşünüyorsunuz?