Sürekli yaptığım gibi. Sonra tekrar tuttum. İlerledim ve durdum. Yine, yeniden. Sürekli yaptığım gibi.
Gözlerim devirdim ardımda, peşime takılmış geçmişimle göz göze gelmemeye çalışarak. Aramızda koparamadığım kırmızı bir ip. Nereye gitsem ardımda. Boynuma asılmış sorumluluklarımla birlikte.
Hayat, sürekli bir döngü. İçinden çıkamadığım. Ve ben, bu labirentin içinde kaybolmuş bir yolcu.
Siz ne düşünüyorsunuz?