birden gaza gelmek…

Geçtiğimiz günlerde fitilim ateşlendi sanki. Her ne kadar kalıcı elle tutulur bir şey olmasa da en azından parmakların klavyeye tutunuyor, anlamsız da olsa cümleler savruluyordu. şimdi ise o zamandan eser yok. Yine aynı tembellik parmaklarıma işlemiş durumda. Sanki dizi arasındaki reklamlar gibi, beş dakikada bir 2 dakika, 4 dakika ara veriyorum. Reklamların sağ alt köşesinde zaman akıtmama furyasına bende uydum… Aslında saydığınız bir zaman yoksa onun aktığını fark etmiyorsunuz. Ne kadar karışık bir cümle oldu değil mi? Velhasıl kelam kaçak gaz yüklenmiş olmalıyım ki birden uçup gitti. Ama durmak yok yola devem değil mi? 2023’e. 2012’de kıyamet kopmazsa eğer… kıyametim…

Bir huzursuzluk, bir ruhsuzluk üzerimde. Aslında etrafımdakilere sorarsanız çok ruhlu olduğumu söylemeyeceklerdir. Sonuçta yaşıyorum değil mi? Nefes aldığım sürece hissetmek benimde zorunluluğum. Önemli olan hisleri seçebilmek… Bu lütuf mudur, lanet mi? Bırakınız beni…


Yorumlar

Siz ne düşünüyorsunuz?