Kategori: Genel

Yavaş yavaş dönmeye hazırlanıyorum. İnsanlar tatil sebebi ile genelde uzun aralar verir, ben ise tembellik sebebiyle. Hayırlısı.

Bir süredir aklımda podcast olayı mevcut. Bir ara yaptım ama dinlenme konusunda çok başarılı olduğu söylenemez. Gerçi düz blogda mı yazayım yoksa bilmem kaç parçada Twitter’da mı yazayım sorusuna Twitter çoğunluğu cevabını verenler arasında bir blog sağ kalabilir o ayrı bir konu ya ona şimdi girmeyeyim. Velhasıl okumuyoruz ama okuyanlarımız da bunların belli karakterle sınırlandırılmasını istiyor o ayrı bir konu. Gerçi yeni kitap için bunu ayrıca değerlendirelim. Tamam eskilere vefa borcumuz çok ama sorabilseydik ya Dostoyevskiye Suç ve Cazayı böyle parça parça yazar mısın diye. Ya da Anna Karenina çin Tolstoy’a. Ben cevaplarını biliyorum aslında. Bizim cevaplarımızı da biliyorum. E teknoloji böyle. Ayak uydurmak lazım. Evet ama peki ya yok oluş? Bu kurgu yok oluşumuzu karşılayacak mı? Büyük bir ihtimalle hayır. Nasıl ki ben öldüğümde bu siteyi muhafaza etmeyecek biri çıkmayacaksq diğerleri için de olmayacak. Durun ya biraz daha public olmak az gerekmez mi o zaman? Kafam çok karışık….

Kısa bir ara vereyim derken uzadıkça uzadı buraya yazmak. Bunların başında da ne yazsam sorunsalı geliyor. Şimdi diyeceksiniz ki “memlekette yazacak bir şey mi yok” işte en büyük sorun da bu memlekette hayal bile edilemeyecek öyle şeyler oluyor ki artık izlemekten, iğrençliklerini görüp vahlanmaktan başka bir şey yapmıyorum. Yazan, yazmaya çalışan biri olarak hani biraz daha duyarlı kısım olarak aslında söylenecek o kadar çok şey var ki ,bu çokluğun karşısında hiçbir şey söyleyemiyorsun. Maalesef, dünyanın en boktan ve en zararlı mahlukatı olarak doğduk ve ne yazık ki o mahlukat içinde en iki yüzlülerinin içinde yaşıyoruz. Birbirimize caka satıp, iyiliğimizden, güzelliğimizden bahsederken, sırtımızı döndüğümüzde kahpeliğimiz çıkıyor su üstüne. Ve bunu el birliği ile örtbas ediyoruz. Hem de ağızlarından en çok ahlak lakırtısı dökülenler bunu yapıyor. Doğruymuş bir şeyi ne kadar çok zikredersen o şeyden o kadar uzaklaşırmışsın. Şimdi oturup da bir şeyler yazmayı deneyin. İçinizdekileri dökmeyi. Daha birine başlamadan bir diğerinin …

Ben böyle istikrardan bahsedip, her şeyi bir dizene oturtturdum derken böyle bir gecikmenin gelmesi canımı sıkmadı değil. Aslında bu gecikmenin sebeplerinden biri de ben daha ne yazacağımı düşünürken memleketteki gündemin sürekli değişmesi. Arkadaş sırtınızı bir dakika dönemiyorsunuz şu gündeme. E hal böyle olunca yazmak ya da yazı yetiştirmeye çalışmak ayrı bir dert. Şimdi “ne gündemi takip ediyorsun ki?” diye sorduğunuzu duyar gibiyim. Ben de bilmiyorum. Yok ya garip bir durum. Kafam bu konularda çok karışık. Sürekli düzensiz akışa sahip. Acaba yapmam gereken ne? İşime bakıp bir şeyleri düşünmesem mi? İşte sadece bir şeyleri düşünmeden önüme konulanlarla yetinsem. Mesela benim de hayatımdaki tek başarım evlenmek ve çocuk yapmak olsa. Onları da oradan buradan iftiharla paylaşsam. Arkadaş sevişip ürüyorsunuz işte. Tüm memelilerin yaptığı bu? Ortaya çıkanı başarı olarak sunmak hangi aklın ürünü? Hadi ortada bir çaba var dedim. Hadi o zaman bir şeyler başarmak için harcamadığınız çabayı bu iş için harcadınız o …