Kategori: Genel

Hep başlıyorum. Dudaklarım birbirinden ayrılıyor, dilim dişlerime çarparken, küçük bir balonunun patlama sesi çıkıyor ağzımdan. Sonra susuyorum. “Susmak da suça girer” diyor biri o zaman kendime karşı suçlu oluyorum. Asıl sorun bu. Sürekli kendimi suçlu hissetmek. Nefes alsam, adım atsam, gülsem, ağlasam her duygunun kapağını kaldırdığımda altında saklanan bu. Susmak en iyisi diyorum. Sükut altın demişler. Şöyle bir baktığımda herşeyin kendime yarayanını nasıl buluyorum? Bu muydu istediğim? Bilmiyorum. Kendi yazdığımı oynadığımı düşünürken ne çok parmak var beni gösteren. Ve o parmaklar beni istemediğim yere doğru itiyor. Bir ben oluyorum iki onlar. Kırmızı cübbeler içinde yine geriye gidiyorum. Çığırtkanlık bir yere görünmüyor biliyorum. Yine birşey olmayacağı için susuyorum. Söyleyeceğim bir kaç şey, bir türlü devamı gelmeyen. Boğazıma kitleniyor… Bekliyorum… Telefon ile yazıldı kelime hataları olabilir

Günlerdir dizi ve film izlemekten başka birşey yapmıyorum. Onları da severek izlediğimden değil ama azından bir şeyler izledim demek için. Oysa koltuğa yatıp öylece boş duvara bakabilirim. Farkı bir şey de yapmıyorum. İzlediklerim iç içe geçmiş durumda. On dakika öncesinin hikayesi bile aklımda yok. Araya sıkıştırdığım öykülerin konuları da cabası. Beynim tam bir çöplük. Tam bir haftasonu çöplüğü. Hafta içi de durum farlı değil. Tam bir kaos. Hem de sürekli şikayet edip sürekli içine düştüğüm bir kaos. Sanıyorum kendime acı çektirmeyi seviyorum. Hem de her açıdan. Fiziksel ve ruhsal… Neyse ki fiziksel acılara son verdim. Bir kaç acemi jilet deneyimi devamının gelmeyeceğini kanıtladı bana. Dış görünüş önemliydi. Kimse sizin ruhsal yaralarınızla ilgilenmiyor. Olan biten sadece fiziksel yaralara. Çünkü dışarıyı yargılamak daha kolay. Yüzümün alından çeneye kesik olması bana bakışlarınızı değiştirir. Aynı zamanda yakınlığınızı da. Kaçılacak, korkulacak biri olurum hemen. Tüm kötülükleri benden beklenir. Oysa ruhsal yaralar öyle değildir. Herkes size …

Şimdi ben muallakta kaldım son durum nedir? Her yerde o kadar çok yazı, yorum, söyleşi vardı ki artım takip etmek zor olmaya başladı benim için. Ama sanıyorum herkes Telegram’a geçiyor sürekli biri katıldı mesajları gelmeye başladı. Ben yıllardır Telegram kullanıyorum. Bunun yanında Kakao, WeChat, Tango, Kik, Viber gibi bir çok mesajlaşma uygulamasını da kullandım. Hal böyle olunca benim bilgilerim Çin’inden tutun Rusya’sına oradan tutun Hint’ine kadar var. Vallahi hayatımda değişen ne oldu hiç? Zaten bunların tamamı verileri toplanıyor mu? Yazılımsal olarak Apple, Google telefon ve internet tarafında, Çin’de genel olarak donanım tarafında bilgileri toplamıyor mu? Biz stalklarken iyi ama iş bunu takibe gelince ama… Bir şey ücretsiz ise o şey sizin üzerinizden para kazanır. Tabi Fecebook bunu bir kademe yukarı taşıdı. Hem reklam verdi, hem bilgileri sattı. WhatsApp diyoruz ama biliyorsunuz ki hepsi Facebook’a bağlı. O zaman neden instagram’ı kapamıyorız. Asıl kapanması gereken o. Ona buna yürümüyor muyuz oradan? Gerçekçi …

Yeni gelen yılın bir öncekinden bir farklı yok aslında. Rakam bir arttı diye dünya silkinip kendine gelmiyor. Tamam genel devinimde biraz yana yatıp hız kesiyor olabilir ama bunun bizim bir şeyleri anlamlandırmamız için yapmıyor. Biz ise bir şeylere yeniden başlamaya çok meraklıyız. Bu sebepten her pazartesi rejime başlıyor, özel günler belirleyip onu kutluyor üstüne üslük bunlara anlam yükleyip beğenmediklerimize karşı savaş açıyoruz. Aslında tüm insanlık olarak tek istediğimiz sadece yeniden başlamak. Hiç birimiz mutlu değiliz çünkü. Genetik olarak mutlu olmaya programlanmamışız. Dış etkenler insan genetiğini ne kadar değiştirir bilmem ama bizde değişmiş. Dayatılan doğrular, öğretilen öğretiler genetik olarak mutluluğu almış götürmüş bizden. Mutlulukta var olan bir duygudan çok öğrenilen bir şey olmuş. Mutluluk, mutsuzluk bir tarafa yaşanan olaylar ile birlikte bir de beklentisizlik girdi devreye. Yaptığı her planın bozulacağını öğrenen insanoğlu artık beklentiyi düşürerek sıfıra kadar yaklaştı. Burada ‘insanlar planlar tanrı kahkahalarla güler’ gibi polemiklere girebiliriz ama Tanrının bu durumla …