Meşhur Walking Street’de yürürken karmaşık duygular içerisinde oluyorsunuz. Gerçi bu duyguyu sadece ben mi hissettim bilmiyorum. Tam anlamıyla et pazarından oluşmuş bir sokak. Gerçi buranın tamamı öyle. Aslını söylemek gerekirse bu bana biraz ters geldi. Nasıl tabir edilir bilmem. Elbette insanlar seviyor ki sürekli buralardalar. Lakin lanet olsun kapitalizm lanet olsun içimdeki insan sevgisi repliklerini hatırlamadan edemiyorum. Sanırım burada bir süre yaşasam bende onlar gibi olurum ama buraya bir daha ne zaman gelirim bilmiyorum.
Neyse o curcunanın içinde normal güzel müzik yapan bir mekan vardı. Lam Morrison adlı bir amca gitardaydı. Bu amca buranın bir Erkin Koray’ı, Bir Barış Manço’su, Moğollar’ın bir elemanıymış gibi. Sahne performansı güzel komple ekibinde. Oturup izledik bizde oldukça keyifliydi. Kısa bir video size:
Adadan dönüyoruz. Denize (Okyanus mu desem) girilecek bir kaç plajı olmasına rağmen sadece bir tanesi gayet güzel. Herkes gibi bizde motor kiraladık ve bütün adayı dolaştık gayet keyifliydi. Dönüş yolundayız. Yine motorda bakalım bir kaç fotoğraf var mı paylaşacak?
Koh Larn adaaına doğru yola çıktık. Bir buçuk saat sürecek yolculuğumuzda bize okyanusun engin suları eşlik edecek. Sıkıysa etmesin zaten suyun üzerindeyiz. Şimdi kıllık yapıp alabora etmesin bizi? Pardon çok pardon.
Burada ulaşım çok komik rakamlara. Aynı şekilde alışverişi seven elevenlardan yaptığınızda da. Ama restorantlar barlar buralara oranla çok ucuz sayılmaz.
Bu yolculuk Pataya’ya idi. Zaten bölüm bölüm yazmışım sadece resim ekleyeceğim.
Arada gün atladım sanırım yazmadım birşeyler. Yazamadım diyeyim ya da. Öyle koşturmaktan vakit bulamadık. Ama lu ana kadarki gezinin en güzel yemeğini dün akşam yedik desem yalan söylememiş olurum. Biraz daha yöresel bir yerdi ondan sanırım. Görsel olarak mekan tatmin etmese ortada yiyecekler (!) dolansa da yinede lezzetliydi. Masaları dolanan ilizyonistte ayrı bir keyif katıyordu yemeğe. İşte yemekler.
Bilhassa beyaz ve kahve rengi tabaktakiler mükemmeldi diyebilirim. Ha isimleri mi yok acayip bişey aklımda kalmadı.
Az önce şehir değiştirdik. Otobüs yolculuğu iyi oldu. Otel güzel, lokasyon bakımından da iyi ama sokak gay barların olduğu sokakta. Hiç öyle fobik falan değilim ama insan düşmüşken diğerine düşseydik diyor ister istemez. Şans işte ne yapalım?
Aradaki kayıp zamanı burada özetlemeye çalışayım. Geçen yazının gecesi dışarı çıktık. Saat zaten onu ikiyi geçmişti. Burada Nana Plaza’ya gittik. Tayland’ın seks turizminin başkenti olduğunu bilirsiniz. Bizde en var ne yok diye dolanalım demiştik. Bir kaç tur attık ama çok girecek yer bulmayınca otele geri döndük.
Ertesi gün yine yoğundu: Bu arda nerelere gittiğimi ne zaman gittiğimi hatırlamıyorum gece gündüz tam anlamıyla karışmıştı. Bu ara gece marketlerini de baya gezdik.
Sabah otelin yakınlarındaki bir park dikkatimizi çekti biraz baktık dolandık içinde güzel bir parktı. Resimlerde de görebilirsiniz.
Gün biraz sakin geçti etraftaki yerleri dolaştık yiyecek yerler şu bu derken erken döndük. Yemekte yukarıdaydı. Genelde turistlerin gezdiği bir yer düşünün ama daha çok yerel yemeklerinde bulunabileceği, barlar ve kafelerin olduğu bir yer. Bizim mekandan biraz uzaktı ama gittik döndük. Çünkü ertesi gün şehir değiştiriyorduk.
Tapınak, Buda, o, bu derken baya bir gezi oldu yine. Hafiften belim ağrımaya başladı. Dinlenme zamanı sankı. Bir kaç resim aşağıda.
Bel ağrısı kötü bir şey. Hafiften kendini göstermeye başlamıştı. Ama dinlene dinlene yola devam ettim. Zaten yeterince resim paylaşmışım. O zaman ufak notlar düşeyim.
Yine yolculuğumuz o çılgın kayıklarla oldu. Grand Palace’a vardık. Bu resimler de oralardan daha çok var ama eklesem mi? Biraz ilave edeyim.
şu arkadaşın küçüğünü bulsam alacaktım ama maalesef yoktu
Grand Palace’ı gezdikten sonra Wat Pho yakın bi gidip masaj yaptıralım dedik ama içeri giriş ücretli olduğu için giriş ücreti vermemiz lazımmış. Girişteki görevli sadece masaj için girecekseniz, asıl okul binasına gidin dedi. Bizde oraya doğru yola koyulduk. Wat Po Thai Traditional Medical School mekanın adı. Burada bir güzel amajımızı yaptırdık. Belli dönemlerde kurslar varmış ama planımıza uymadığı için katılamadık. Hemde kurs sonu sertifika veriyorlarmış. Aslında katılmak lazım. Evet..
Sonra yine MBK’ya dönüş yemek için…
Bu da akşam yemeğimiz. neden hep akşam yemekleri var? çünkü tek öğün yetiyor gezmekten 🙂 Yemek hakkında bir şey yazmıyorum görüyorsunuz ne ararsanız var 🙂
Ve diğer resimler:
telefonum gif’te yapıyor bu arada
Turist botunun içi. normal ulaşım da yapılıyor öyle çok pahalı değil.
