Bir yeni yıl yazısı yazma ihtiyacı duymadım. Sonra bir kaç gündür blog yazı girmediğimi gördüğümden bir yazı yazma ihtiyacı doğru içime. Eksik kaldım yani. Usuldendir yazan kişinin yeni yıl yazısı yazmaması olmaz. Temennilerimi yazmayacağım elbet. Muhtemel bir klişeyi aralamış olacağım ama 31 Aralık 2015’ten 01 Ocak 2016’ya geçişin gecesi hiç …
AÇELYA 1 AÇELYA 2 AÇELYA 3 AÇELYA 4 2. Sabahın en büyük sürpriziydi seni görmek. Soluk kış güneşinde siyah saçlarından yansıyan ışığın sıcaklığıyla güne başlamak. Gülümsemendeki o içime dolan can kırıntısı. Belki bencillik dünyanın var olma sebebini kendime istemem ama çokta değil. Ardından yürüyorum. Aklim durmuş sadece nasıl tanışabileceğimizin kurgularını …
AÇELYA 1 AÇELYA 2 AÇELYA 3 Bölüm 3: Tılsım 1. Gözlerimi açtığımda yurttaki yatağımda yatıyordum. Uzun zamandan sonra ilk defa bu kadar zinde açmıştım gözlerimi. Yatağı terk etmedim. Bir süre olan biteni düşündüm. Yurda ne zaman gelmiştim, nasıl gelmiştim, hatırlamıyorum. En son Cerrahpaşa’nın bilmediğim sokaklarında dolanıyordum. Gerçekten dolanıyor muydum? Aslında …
AÇELYA 1 AÇELYA 2 Bölüm 2: Sütun Üstündeki Sen Yağfur Ustanın dükkânından çıktığımda gökyüzü hafif aydınlanmıştı. Bulutlar hızlı hareketlerle İstanbul’u terk ediyorlardı. Onların bu hızlı hareketleri kendine bile hayrı olmayan güneşi biraz daha çıkarıyordu ortaya. Kaç saat o küçük dükkanda kaldığımı hatırlamıyorum. Ancak yediğim nefis dönerin tadı hala damağımdaydı. Uzun …
Açelya 1 Bölüm 2: Güzel Avrat Otu İki milenyumun ortasındaydık. Yani milenyumda sayılırız. Neden milenyuma bu kadar taktığımı kendime soruyorum. Yaşadıklarımın milenyumla bir alakası var mıydı bilmiyorum. Belki de bu kadar takıntı üzerine bir sebebe bağlamaya çalışıyorum yaşadıklarımı. Şimdi düşünüyorum da o zamanlara dair beni üzen şeylerin başında yapay zekaya …
Açelya denizin dibinde karanlıklar gibisin ışığın içimde saklıdır bilmezsin hayat artık sensiz akıp gidiyor senden habersiz sessiz pembe yeşil güzelim açelya… Yeni Türkü Bölüm 1 Muhtemelen seni ne kadar sevdiğimden haberin yoktu. Çoğu zaman kendime de itiraf edemediğimi söylemeliyim. Gençtim. Deli kanlıydım. Klasik kelime oyunlarıyla bezenmiş hal ve tavır içerisindeydim. …
Akşama doğru kurduğum bütün cümlelerin sayısı yüz elliyi geçmez. Bunla övünmüyorum elbet. “Cümle vardı da biz mi kurmadık” demek geliyor içimden, en tiksinç maskemi takınarak. “Neye cümle?”, “kime cümle?” asıl soru. Normal bir şekilde konuşabilir miyim? Yani cümlelerim iş Türkçesinin dışına çıkabilir mi? Bir prova alsam en derinden… …