Damage – Fatale

1992 yapımı filmin yönetmen koltuğunda Louis Malle var. Filmi yıllar önce izlemiştim ancak geçtiğimiz günlerde hazır elime geçmişken tekrar izleyeyim dedim. Filmi çok sevdiğimden değil sadece Juliette Binoche‘u görmek için. Filme uzak bir anekdotla başlamak lazım bu film çekilirken (ki sanıyorum hala öyle) Juliette Binoche ve Jeremy Irons iki ayrı düşmanmış. Buna rağmen ikisininde böyle cinsellik yüklü bir filmde oynaması sinema sen nelere kadirsin dedirtiyor insana. Profesyonel oyunculuk bu olsa gerek.

Tabi hala nasıl bir para bu filmde oynamaları için kendilerini yan yana getirdi o da ayrı bir konu. Filmin harika müziklerini de Zbigniew Preisner yapmış. Yani prodüksiyon olarak sağlam bir film var karşımızda. Ancak nedense film biraz soğuk gibi geldi bana. Kendimi filme bir türlü adapte edemedim. Kurgunun çok başarılı olduğunu söyleyemeyeceğim. Ancak buna rağmen film akılda kalıcı etkili bir film.   Film Josephine Hart‘ın romanından uyarlama. Bu filmin roman uyarlaması olduğunu da göz önünde bulundurduğumuzda yönetmenin / senaristin duygu aktarımlarını pek beceremediğini düşünüyorum.

Tabi buna etki iki baş rol oyuncusunun husumetide olabilir. Zaten bunu Juliette Binoche‘un canlandırdığı Anna Barton karakterinin soğuk tavrından anlayabiliyoruz. Belki de karakter böyledir ama  ister istemez insanın aklı bu husumete gitmiyor değil. Bu iki karakterin yanı sıra yan karakterlerin oyunculukları da oldukça başarılı. Zaten filme dönemin Avrupa sanatsal sineması edasıyla yaklaşıldığı aşikar.

Ben zaten filmin Anna karakterinin etrafında döndüğü taraftarıyım. Dr. Stephen Fleming rolünü canlandıran herhangi birininde bu işi kıvırabileceğinden eminim. Anna karakterinin olaylara yaklaşımı, donukluğu, yaşadığı kötü şeyler karşısında takındığı tavır başarılı bir şekilde betimlenmiş. Hele hele finalde Stephen ile yatakta basıldığı sahnedeki yüz ifadesi onun tüm psikolojisini içinde bulunduğu durumu özetliyor.

Filmi bir diplomatın oğlunun nişanlısı ile kurduğu ilişkiyi ve bu sebepten dolayı ortaya çıkan olayları anlatıyor. Aslında aklıma takılan bir konu da acılı Anna karakterinin başarılı bir diplomatın hayatını bitirmek için başkaları tarafından yönlendirildiği midir ancak bu konuda pek bir açıklama yok. Gerçek şu ki kardeşi dahil Anna sürekli birilerinin ölümüne sebep olmuş ve acı, onu olgunlaştırırken, acımasız olmuş.

Damage, biraz eski ve başarılı bir film. Bir erkek olarak aklımda kalanın Juliette Binoche‘dan başka bir şey olmadığını itiraf edeyim. Ama buna rağmen izlerken biraz sıksa bir problem varmış gibi hissettirse de, görsel, işitsel anlamda iyi bir film. Bir nevi Zbigniew Preisner klibi diyebiliriz.

Yönetmen: Louis Malle

Senaryo: David Hare, Josephine Hart

Oyuncular:

Linkler:

http://www.imdb.com/title/tt0104237/