Öncelikle belirtmeliyim ki darbeye karşıyım. Darbenin olması yada yapılmaya yeltenilmesi bile bu ülke için tamamıyla tehlike arzetmektedir ki şu anda bu durunun içerisindeyiz. Bu konuya destek ve vesile olan her kim var ise umarım ilahi ve kanuni cezaladan nasibini alır. Ancak bu yeltenmede (En yaygın kullanım) de gördük ki bu iş üç beş kişi ile grupla olmayacak bir şeydir. Bu sadece ordunun toplum gözünde yipratilmasina sebep olup farklı yapilanmalarin strateji değişikliği yaşamasına sebebiyet vermektedir ki malesef bunun temelleri de bu şekilde atılmıştır. Bu günden itibaren her ne kadar balık hafızalı bir millet olsakta artık yarın eski yarınlar gibi olmayacaktır. Bu konularda zaten çok fazla malesef lakirtiya dönen yorumlar dönmekte ve hepsi bir şekilde birilerine bir şeylere yontulmakta. Tam bu konuda ben bir şeyler söylemek istiyorum.
Biz ne zaman insanligimizi kaybettik? Bu karmaşa ve kaos ortamında bile birbirini yıpratan birbirine, sırf kendi görüşlerine karşı diye, kendisini biraz olsun geri çekmeyin küfür ve cemkirmelerle dolu toplum haline nasıl geldik? Evet bu her zaman vardı, belki bu zamana her ne kadar sert olsa da kadar tatlı surtusmelerden biriydi ancak iş ciddiye binince bunların da aynı oranda ciddileserek tehditlere ve saldirganliga dönmesi ne acı. Bizim halk olarak silkinmemiz lazım. O kadar birbirimize, görüşlere, ideolojilere, dine burunmusuz (kullanimindan bahsediyorum) ki, Türkiye Cumhuriyet vatandaslarini o kadar acımasız kutuplandirmisiz ki asıl olmamız gereken insanlıktan çıkmışız. Nerede kaldı bizim, sevecenligimiz, hosgorumuz, iyiliğiniz, ovundugumuz değerler? Her şey dilimizde ya malesef bu da dilimizde kalmış.
Evet bir şeyler oldu. Umarım bu olanları daha iyi daha başarılı bir şekilde öğrenir ve okuyabiliriz. Umarım bir araya geldiğimizde öncelikle insan olduğumuzu yaratan tarafından yüce bir vasifta olduğumuzu bunu da yaratılmış insan olarak kazandigimizi ve herkesin bu düzlemde eşit olduğunu umarım sürekli hatırlar ve aklımızdan çıkamayız. Yaratilani severim Yaradan’dan ötürü demiş Yunus. Keşke önce birbirimizi sevsek.
Siz ne düşünüyorsunuz?