bekliyoruz., bilinçsizce, gizlenerek. kaçıncı gezimiz bu kuruyan hayata. her adımda içine gömülürken inadımız niye? kaçıncı kez vuracağız kapıyı ardımızdan, daha ne kadar terk edeceğiz bu sefil şehri ağlamaya çalışmadan. hep kaçışlar, hep ardımızda bıraktığımız gün be gün büyüyen korkaklıklar.
gidiyorum. bir kez daha kışa sarılarak, keskin rüzgarında ciğerlerime doldurduğum acılarımla. uyandığım yeri bilmek istemiyorum, adım attığım kaldırımların sonunun nereye geleceğini. tek isteğim bir kez daha hayat takip etmesin beni. yaşamak istiyorum aldığım nefesin değerini bilerek. bir kez daha acı çekmeden.
gidiyorum, gözlerimin altında biriktirdiğim torbalarım, cebime attığım elli kuruşumla. hiç bir şey istemeyerek. kendime sakladığım yalnızlığım, düşüp kırılmasından korktuğum, ürükek kollarla sarılıp taşıdığım aşkımla. bilinçsizliğe varmıyor bu kez hayatım. yürüdükçe siliniyorum, yürüdükçe açık açık söylüyorum…
gidiyorum. kelimelerimle, şeklimle, şemalimle…
acıyla ve korkak bir bekleyişle…
son bir sözüne muhtaç…
Siz ne düşünüyorsunuz?