ıssız bir yerde kokuşan ceset gibi bedenim
herkesten uzak herkesten habersiz
bu kaçış değil,
bavula sıkıştırılan elbiseler ardından
bıraktığı yerdeyse toz,
sadece içimize çekerek hissettiğimiz
yakan, zirleyen, acıtan…
hadi…
yazarı:
Etiketler:
Yorumlar
“hadi…” için bir yanıt
-
akşam kalktım..
kendime bir kahve yaptım..pencere kenarında bir mindere çöktüm yine..herkes uyuyor..herkes uykuda..
hafiften bir kar yağıyor..
intihar süsü verilmiş bir rüyaydı bu diyorum..can çekişiyordu..vurduk…
bileklerime bakıyorum yine..-bende tik mi oldu ne..
sonra aklıma geliyor birden bir dostumun -hayat bir sınav-sözü
..demek ki neymiş dostum;
bileğimdeki kesikler bu sınavın ön sözü…
Siz ne düşünüyorsunuz?