Dün akşam yemeği için soluğu Han Kuk Kwan’da aldık. Dört kişi merakla Kore mutfağını tatmak için bekliyorduk. İçinizden ikisinin Kore fanatikliği (biri ben oluyorum) bizi buraya getirmeye yettide arttı bile. Öyle Çin lokantalarına oranla daha gösterişsiz ve bizim kebap salonu köşelerini anımsatıyordu. Malum lokantaya girdiğimizde bizi karşılayan, baharat ve sarmısak kokusu idi ki bu olağan birşeydi. Dün bizim şansımıza boştu. Hemen karşımasamızda iki tane Koreli oturmuş yemeklerini bekliyorlardı. Onlara İngilizce selam verdik. Hayır aslında ben Korece selam da verebilirdim ama, şimdi yanlış telaffuz edip kendimizi rezil etmenin anlamı yoktu. 🙂Garson Türktü. Kore macerasının nasıl başladığını dinledik ondan. Korece biliyordu. Lokanta sahibinin hanımı da ona alfabeyi öğretiyormuş. Defterini getirdi ayak üstü biraz Korece çalıştık. Eh sohbet iyi güzeldi de ne yiyecektik. Şimdi Kore film ve dizilerinden bildiğimiz yiyecekler aklımızdaydı ebet. Ben sıraladım hemen: Bibimbab, kimiçi ve içki olarak soju. Zaten hali hazırda kimçi geliyormuş onun yanıdna da üç adet ön tıştırmalık Kore turşusu. Başladık yemeye tabii. Eğer acı sevmiyorsanız Kore yemekleri sizi biraz zorlayabilir ama ben afiyetle yedim. 🙂 İki kişi Bibimbab istedik birde adını hatırlayamadım bir yiyecek daha. İçinde neler verdı dur bakayım, mısır, yumurta, pirinç, başka başka… Hayır garsonumuzda yiyeceklerinden pek yemiyormuş bir cevap veremedi. Eh neyse yiyeceklerimiz geldi. Bibimbab yanında ve diğer Kore yemeklerinin yanıda bir tanede sebzeli, yumurtalı Kore çorbası geldi. İşin kötü tarafı bu adamların mutfağında ekmek yok. Ekmek yemeden insan nasıl doyar canım. 🙂 Sojumuzu açtık. Önce birer yudum aldık. Allah’ım bu su gibi. 🙂 Diğerleri pek beğenmedi ama benim hoşuma gitti. Çorba da, öne getirdikleri o turşular ve yiyecekler de. Yani yenmeyecek kadar değildi. Öyle anlatılanlar kadar kokusu yoktu. Sonuçta afiyetle yedim. İki Kore düşmanı (yemekleri beğenmedikleri için ben onlara böyle isim taktım:)) pek hoşnut kalmadılar ama ben mutluydum. Tek sorun az öncede söylediğim gibi ekmeğin olmaması. Ekmeksiz doyulur mu canım 🙂
Neyse yemeğimizi yedik, her oturduğumuzda en son spariş veren ben ilk sparişi vermiş ve büyük bir hızla bütün yemekleri silip süpürmüştüm. Çıkarkende kalan Sojumu ve yanına bir şişe de akstra almayı unutmadım.
garsonumuz Korede bulunduğunda nasıl karnını doyurduğunu anlattı. Un alır ocakta lavaş gibi yapar yerlermiş ve birde her gün makarna 🙂 Hay allahım dedim bu yemekler yenmez mi? Çok dramatize etmeyiniz. Hoş bende Çin mutfağını pek sevmem ya… Neyse.
Gittiğimizde restorantın sahibi Bay Lee dışarıdaymış Gelince hemen bize hoşgeldiniz dedi. Oralarda ona Yusuf derlermiş. 🙂 Bu arada Han Kuk Kwan, Türkçe’de Hanedan Konağı anlamına geliyormuş. Herşeyin sonunda Kore çayı geldi. başta bu ne yahu desekte sonradan ilk fincandan sonra kendini içtiriyordu.
Sonunda çıktık Ben memnundum. Diğerleri benim için önemli değildi. 🙂
Yanda görmüş olduğunuz, yiyecekler size hemen gelenler ilk aparatifler diyebiliriz. Sol baştaki Kimchi. Açıkçası o pek beklediğim gibi çıkmadı. Ama o gördüğünüz tüm şeyler acı 🙂
Bu taraftaki resimdeki ise üstte siyah kasede gözüken Bibimbab. Sebzeli pilav üzerinde biraz salça ve yağda yumurta, etrafı kızarmış et, soğan ve havuçla çevrilmiş. Tabi hiç birinde tuz yok 🙂
Eğer kore yemeği istiyorsanız yanında yumurtalı ve tavuk sulu içerisinde yine sebze olan sarı renkli gördüğünüz çorba geliyor. Tam benlik. Aslında ben pek sebze yemem ama bunlar hoşuma gitti. Sıksık uğramayı tüm yemekleri tatmayı düşünüyorum. Yannda birde ekmek olsa aslında çok güzel olacak ama ne yapalım ekmeğimizi biz götürürüz 🙂
Biz pek resim çekemedik 🙂 Hayır resim çekmeye pek fırsatımız olmadı muhabbetten dolayı o yüzden buradaki resimleri, şu adresten aldım; http://www.korea-fans.com/forum/showthread.php?tid=8193. Ancak kendi çektiğimiz üç beş resmi de buraya ekleyeceğim.
Eğer yolunuz Sultan Ahmet’e düşerse gitmemezlik etmeyin enazından bir uğrayın derim 🙂
안녕히 계세요 (nyong hi gye se yo)
Siz ne düşünüyorsunuz?