Yine oldukça başarılı bir drama ile karşımızda Kore Sineması. Kesinlikle çok fazla dramatikleştirilmemiş bir film. İstense drama yönü ağır bir film çıkarmış ortaya ama insanları fazlasıyla bunaltmaya da gerek duymamışlar. Gerek hikaye, gerek oyunculuk, gerekse kurgu tamamıyla başarılı.
Film ceza evinde kadınlar koğuşunda geçiyor. Tabi burada Kore hapishanelerinin nasıl yerler olduğunu da görüyoruz. Oldukça ilginç, küçük koğuşlar, herkes yerde uyuduğu için ranza derdi yok, televizyonlu sanki zaten kendilerinin yaşadıkları ev gibi. Hatta dışarısını gören pencereleri bile var. Tabi gerçekten öylemi tam olarak bilmiyorum gerçi araştırma ihtiyacı da duymadım.
Koğuşta ağır suçlular var, bir çoğu cinayetten içeri girmiş. Jeong-hye kocası tarafından şiddete maruz kalmaktadır. Kadın bir gün kendini savunmaya çalışırken adamı iter ve adam olduğu yerde ölür. Tutuklandığı zaman ise karnı burnundadır. Nezarethanede doğum yapar. Kim Moon Ok ise içeri girmeden önce müzik profesörüdür. Bir gün maddi de destek olduğu öğrencisini kocası ile yakalayınca kendini tutamaz. Yolda yürürlerken ikisine de çarpar. Belki bu çarpmanın üstüne vitesi geriye takıp ikinci kez üzerilerinden geçmese idam cezası almayacaktır. Ancak idam cezası almıştır. Ancak anlayamadığım kısım burada çıkıyor ortaya. Moon Ok otuzlu yaşlarda işlemiştir bu suçu ancak şimdi ise ellili yaşlardadır. İdam için neden o kadar sene beklenmiştir anlamadım. Belki idam cezası yeni kanunlaşmıştır.
Filmin iki ana karakteri bunlar. Bir de daha sonra dahil olan sürekli ölmek isteyen intihara teşebbüs eden Kang Yoo-mi girer devreye. Kang Yoo-mi’de cinayet suçundan içeri girmiştir. O da kendisine tecavüz etmeye çalışan üvey babasını öldürmüştür. Ancak kimseyle yıldızı barışmamakta, kendi başına yaşamaktadır.
Jeong-hye’nin bebeği koğuşun maskotu gibi olmuştur. Sürekli ortalıkta dolanmaktadır. Ancak 18 aylık olduğunda kanunen çocuğun hapishaneden çıkması gerekmektedir. Jeong-hye çocuğunun başkasına verilmesini ister. Çocuğunun karşısına eski suçlu olarak çıkmak istemediği için bu kararı almıştır. Jeong-hye bebeğinden ayrılmanın acısını yaşar ve onunla bir kezde olsa dışarıda özgür olarak vakit geçirmek ister.
Bu aslında zor bir iştir. Ancak her hafta ceza evine gelen korodan ilham alarak, ceza evi müdürüne bir koro oluşturma teklifi götürür. Müdür buna sıcak bakar ve altı ay vakit tanır. Jeong-hye eğer başarılı olursa bir gün çocuğu ile dışarıda olma izni ister. Müdür bunu da kabul eder. Jeong-hye her şeyi planlamıştır ama koroyu kurmak zordur. Sesi güzel olan yoktur ve de onları eğitecek.
Jeong-hye allem eder kallem eder koroyu kurar. Kang Yoo-mi’de müzik eğitimi almıştır. Onu da ikna edince Kim Moon Ok ile güçlü bir koro olur. Altı ay sonra görücüye çıkarlar ve oldukça başarılıdırlar. Jeong-hye dışarı çıkma iznini alır ama bu oğlunu göndereceği gün olur. Bu onun için büyük bir acıdır. Tabi koro işi iyi gider ünleri de ülke çapına yayılır. Ulusal koro yarışmasına katılma hakkı kazanırlar dört yıl sonra. Bu onlara sevdiklerini görme fırsatı da doğuracaktır. Jeong-hye oğluna, Kang Yoo-mi annesine, Kim Moon Ok ise kızına.
Aslında film ceza evi hikayesinden çok anne, çocuk ilişkilerine değinen bir drama. Bu konuda da oldukça başarılı. Aynı zamanda Ceza evinde onların / çocukları olanların çektiklerini anlatıyor. tabi gördüklerimiz, genelde nefsi müdafadan içeride olanlar. Bu sebepten dolayı belki film daha dramatik geliyor bize. Ancak iyi işlenmiş başarılı bir film.
Oyunculuklar da başarılı, zaten filmi başarılı yapan unsurlardan biri de bu. Filmde Lost’tan sebep bütün dünyanın tanıdığı Kim Yoon-jin baş rolde. İzlenmesini tavsiye ettiğim bir film.
Yönetmen: Kang Dae-gyoo (강대규)
Senarist: Lee Seung-yeon-IV (이승연), Yoon Je-kyoon (윤제균)
Oyuncular:
Kim Yoon-jin 김윤진 … Hong Jeong-hye (홍정혜)
Nah Moon-hee 나문희 … Kim Moon-ok (김문옥)
Kang Ye-won 강예원 …Kang Yoo-mi (강유미)
Lee Da-hee 이다희 … Gong Na-yeong (공나영)
Jang Young-nam 장영남 …Section chief Bang (방 과장)
Linkler:
http://www.hancinema.net/korean_movie_Harmony.php
http://asianmediawiki.com/Harmony
http://www.dramastyle.com/view_theme-g-Harmony_2010_Korean_Movie_-t-4282.html
Siz ne düşünüyorsunuz?