herşey bir oyunla başlamıştı. gerçi uzayan gün, yakan güneş ve konserve kıvamında bir iett otobüsü pardon metrobüs yolculuğundan sonra üzerine afiyetle eklenen durakta duramama şanssızlığı, açlığın tavan yapması ile beraber krize giren bünyem bu şoku atlatmak için çok çabaladı.
demiştim ya herşey bir oyunla başladı. aslında onun üzerine çıkmamalıydım. bu kısa anın benliğimde bu kadar derin tahribatlara yol açacağını nereden bilebilirdim ki? ama tahmin etmeliydim…
yıllardır uzak durmamın bir sebebi varmış demek. ya bağımlılık yaparsa. ama övünmeliyim bu zamana kadar hiç bir şeyin bağımlısı olmadım ya…
uzak durmamın bir sebebi varmış demek…
her şey boş…
her şey tüm çabam boşuna…
bir daha tartılmayacağım…
Siz ne düşünüyorsunuz?