bu yüzden seni sevmekten korkuyorum
sessizce aptal resminde kal
korkularımı yeninceye kadar
dokunsun başkaları
sanırım son kez kaldırabilirim bunu…
ne kadar gizlesem benliğimi
açıkça çöksem içine yalnızlığın
sessizce kalsam soluksuz
öylece kal dokunma
korkularımı yeninceye kadar
üzülmem, ağlamam, kızmam
elinde tuttuğun ellere…
gözyaşlarını sil ellerine değdiği anda
açıkça belli et hislerini
son kez git de, istemiyorumu ekle ardından
son bir ricayla, tasmanı çıkar boynumdan
korkularımı yeninceye kadar
konuşmayı öğrenene kadar
kendimi akıllı sanana kadar
dokunma kimseye, ya da ne yaparsan yap
benliğimi kazıma, göründüğün gibi kal
orda kal…
ardına bıraktığım hayatımı ver bana
ya da listenden bir isim şeç
kısa iki heceli içine yücelik sıkışan
bir o kadar da umutsuz ezik
sadece alışana kadar yokluğuna, elimi tut
korkularımı yenene kadar
yeniden hayvan olana kadar…
Siz ne düşünüyorsunuz?