bazı başlıklar atmıştık. birbirimiz hakkında söyleyeceklerimiz kısıtlıydı. eminim o da benim gibi, hakkımda nefret dolu sözcüklere sahipti. bunu birbirimize söyleyemiyorduk sadece. bir anlaşmaydı yaptığımız. şu şeytanla yapılan kimseye söylenmeyen türden. ama birbirmizin şeytanıydık biz. bunu bile bile be birbirimize ne de başkalarına bunu söyleyebiliyorduk.
ikimizinde birbirimizden nefret ettiği aşikar. tüm insanlardan ettiğimiz gibi. tüm zorluklar, tüm tabular aramızda erirken birbirimizden nefret etmemize rağmen beraber olmamızın tek bir sebebi var. belki bir yumurta ikizi olmayabiliriz ama birbirimizin iğrençliklerini umursamayacak durumdayız.
ve maalesef hayat bize bunu öğretmişti.
Siz ne düşünüyorsunuz?