Huzursuzum. Niteliksiz bir betimlemenin en gereksiz kelimesiyim. Anlam ayrımına uğramayan bağlacı, işareti… Düşüncelerimin dolandığı yerde sadece küçük etkisiz bir girdaptan ibaretim. Sayısız nefesin beni paramparça ettiği. Şuursuz bir biçimde sana bağlıyorum bunları, beyin kıvrımlarımı senden arındıramamışken.
Dünyada bir yer var eminim erişemediğimiz, katledip, çığlıklarını duymayıp kayıtsız kalmadığımız. Belki bize özel, soğuk ışığında güneşin birbirimizden başkasını göremeyeceğimiz. Huzurun kollarında yüzerken, beyaz topraklarında titrediğimiz. Ne kadar uzak kelimeler değil mi bunlar? Bir fikir küresinin içinde…
Siz ne düşünüyorsunuz?