aslında külliyen yalan. bütün gün yazacak çok şey vardı. hatta yarım saat kadar önce güzel bir başlıkla güzel bir giriş yapabilirdim. hemde öyle abuk sabuk konularla da değil. düşündüm de şurada yazdıklarım hep kişisel şeyler. hepsi benim. neden genel bir şeyler yazamıyorum diye. şu saatten sonra köşe yazarlığına mı başlasam? zaten okuyanım edenim yok. bu duygu sömürüsünün başlangıcı olabilir elbet ancak devamını getiremeyeceğim. aslında şu laf kalabalığımın nedeni az önceki bulduğum güzel konunun ne olduğunu düşünmem. yazarken düşünmek mi? evet bir şeylerle uğraşırken insan daha iyi hatırlıyor….
neyse sustum…
Siz ne düşünüyorsunuz?