Küçük Akdeniz ve Ege Turu: 3. Gün (Kaş / Gelemiş Köyü / Ölüdeniz / Uzunyurt Köyü)

Üçüncü gün sabahı, gece yorgunluktan sızmış olmamıza rağmen erkenden uyandık. Bunun sebeplerinden biri, çadıra vuran güneş, bir diğeri ise, etraftaki gürültüydü. Can Mocamp‘ın yol kenarında olduğunu söylemiştim, çadır kuranların da daha da kenarda. Ancak asıl uyanma sebebimiz yoldan geçen araçlardan çok, dağın üst kısmında yapılan ıslah çalışmalarıydı. Sıcak yüzünden çalışmalar o kadar erken bağlamıştı ki sabah yedi gibi gözlerimizi açtık. Tabi bu konuda tek mağdur biz değildik. Tüm kamp ayaktaydı.

Aslında bir gün daha kalmayı düşünüyorduk burada ama çalışmalar sebebi ile sabah kahvaltıdan sonra ayrılmaya karar verdik. Kahvaltı klasikti ama akşam yemekleri yanında sönük duruyordu. Gürültü sebebi ile bizle birlikte bir çok kişide ayrılma kararı almıştı. Konuşmamız sırasında bir sel felaketi yaşanmış ve bu sebepten çalışmaların yapıldığını gördük.

Sabahın erken saatleri olmasına rağmen sıcak iyice çökmeye başlamıştı. Artık öğle ve öğleden sonrasını düşünmek bile istemiyorduk. Kısa bir Kaş merkez turundan sonra Patara’ya doğru yavaş yavaş yola koyulduk. Akşam düşük ışıkta izlediğimiz güzellikleri gün ışığında daha net görüyorduk.

Yavaş yavaş yolda ilerlerken, deniz tarafındaki bariyerlerin bir kısmının olmadığını gördük. Sanki denize inen bir yol vardı. Hemen yolun sağ tarafında olan boş alanda bir arabadan turistler iniyordu. Arabayı kenara park ettik. Hazırlanarak yol kenarına geçtik. Amacımız orada denize gidilip girilemeyeceğini kontrol etmekti. Tabi yukarıdan sahili gördüğümüzde buradan daha güzel denize girilecek yer olmayacağını düşünerek hemen kendimizi sulara bıraktık. Bu küçük alan plaj mantığında olmadığı için deniz üzerinde işaretler yok ve bir, iki metre sonra suyun derinleştiğini görüyorsunuz. Su temiz ve berrak. Sahip çakıl taşlı. Alanda sadece biz ve turist bir çift var. Keyifle suda kalıyoruz bir süre. Yavaş yavaş insanlar da gelmeye başlıyor. Güzel ve başıboş bir sahil bu belli, yani birileri gelip buraya temizlik yapmıyor. Ancak insanlarında bu bilinçle hareket etmeleri lazım. Muhtemelen dünden kalan çöpler, karpuz kabuğu parçaları eşşeklik yapıp burada bırakmanın alemi yok. Ancak halkımız bunu yapıyor. Her ne kadar plajların paralı olmasına karşı olsam da bu insanları (!) gördükçe zaman zaman hak veriyorum.

Ortalık biraz kalabalıklaşmaya başlayınca, biz burayı terk ediyoruz ve kola koyuluyoruz. (bu kısımda resim yok keyif var.)

Yol üzerinde birden trafik karşılıyor bizi. Biraz yaklaştığımızda bunun Kaputaş Plajının olduğunu görüyoruz. Burada durmaya niyetliydik ama kalabalık bizi bu fikrimizden caydırdı. Zaten arabayı bile koymaya yer yoktu. Birde o kadar basamağı inip çıkmak var hemde bu sıcakta o da cabası.

Yavaş yavaş yolumuza devam ettik. Sonunda Patara‘ya vardık. Patara’nın yerleşiminin yani Gelemiş Köyünün denizden ve antik kentten uzak olduğunu söylemiştim. Dört kilometre gittiğinizde kentin girişine geliyorsunuz. Bu sıcakta yürümek delilik. Ancak dün akşam edindiğimiz tecrübe ile sahile doğru otopark olduğunu öğrenmiştik. Amacımız önce antik kenti gezmek sonra plaja inip denize girmek. Kent girişinde bu kez dün akşam görev dışı olan bariyer bu gün mesai saati itibari ile görevine başlamış. Birde sıra var girişte. Sıra bize geldiğinde müze kartlarımızı uzatıyoruz ve bize ücretsiz geçin diyorlar. Gerçi ücreti de beş liraydı. Açıkçası burada Olympostaki gibi uygulama olmaması beni şaşırttı. Orada müze kartlarımızla giriş yapamamış, plaj kart almak zorunda kalmıştık.

Arabamızı ören yeri girişindeki otoparka park ettikten sonra şehre doğru yürümeye başlıyoruz.

Patara Likya birliğine başkentlik yapmış bir şehirmiş ve birliğin en çok oy hakkına sahip en önemli şehriymiş.Birlik toplantılarının tamamı burada şu an restore edilmiş meclis binasında yapılırmış. Kentin MÖ 8. yüzyılda var olduğu kazılarda bulunan yazıtlarla anlaşılmış. Bu yazıtlarda İskender‘in kuşattığı bilgisi de varmış.

Patara, Roma döneminde de önemli bir kent olmuş ve Patara Limanı hububat sevki açısından önemli bir limanmış. Kentte doğu Akdenizde bulunan 3 hububat deposundan birisi bulunmaktaymış. Daha sonra Bizans eline geçen kent önemini devam ettirmiş. Noel Baba olarak bilinen Saint Nicholas‘ın Pataralı olduğu konusunda rivayetler de varmış.

Liman zamanla rüzgarlar sebebi ile kum ile dolmaya başlamış bu şekilde gemilerin limana yanaşmakta zorluk çekmesi sebebi ile liman dolayısıyla Patara eski önemini yitirmiş. Kumlar şehrin büyük bir kısmını da doldurmuş bu sebeple Patara günümüze kadar gelebilmiş.