Filmin tanıtımına baktığımızda, karşımıza çıkacak filmin süper olduğunu düşünüyoruz. Hikaye’nin Uruguay’daki küçük bir kasabada yaşandığının yazması işin gizemini de arttırıyor. Tabi bu düşünce büyük bir, beklentiye dönüşüyor. Filmi izlediğimizde ise aslında anlatılanların filmle alakası olmadığını anlıyoruz. Filmin en büyük özelliği kesintisiz tek bir plan sekansla ilerliyor olması. Film de bunun üzerine kurulmuş, karşımızda ne ne senaryo ne de başka bir şey var.
Laura babası Wilson ile birlikte, Néstor’un aileden kalma evini onarmak için izbe, eski ahşap bir eve gelir. Hava henüz kararmak üzeredir. Néstor aklındaki planı, yapar ve daha sonra yemek getireceğini söyleyerek evden ayrılır. Giderken de üst kata çıkmamalarını basamakların çok kötü olduğunu, her an kırılıp zarar verebileceğini söyler. Bu dakikada anlarız ki, yukarıda bir şeyler vardır ve aslında Néstor onları bilerek oraya getirmiştir.
Bu dakikadan sonra film bu şekilde şekillenir. Dışarısı hala aydınlıktır. Ancak evin içerisinde, lamba ve mumlarla gezerler. Anlam veremediğim bir noktada bu. Film sırf karanlıkta çekilecek diye iki pencereyi açmamak bunu da izleyicinin gözüne sokmak çok anlamsız geldi bana. Pencereden sızan aydınlık, evde el feneri ile dolaşan iki kişinin eşliğinde ilerler film. Wilson küçük radyosunun açar ve bir koltukta uyumaya başlar. Laura’da aynısını yapmaya hazırlanır. Koltuğa oturur ve üzerini örter. O esnada, üst kattan bir gürültü olur. Film kurguladığımız gibi gitmektedir.
Tabi bizim beklentimiz, izbe bir ev olduğundan dolayı doğa üstü güçler olduğu yönünde. Bir kez ses olur, iki kez ses olur. Laura babasına seslenir ancak adam bir şey olmaz deyip uykusuna döner. Tabi ses daha şiddetli olarak tekrar edince Wison kızının ısrarına istinaden yukarıya kontrol etmeye çıkar. Yukarıya çıkar bu sırada biz çekim itibari ile sürekli Laura’yu görürüz. Yukarıda şiddetli sesler olur. Anlarız ki Wilson’un başına bir şeyler gelmiştir.
Laura babasının cesedini bulur. Evden çıkmak ister ancak kapılar kilitlidir. Anahtarda babasının ceplerinde yoktur. Bu arada birleri de onun peşindedir. Laura’ya çeşitli oyunlar oynar ve onun peşince dolaşmaya başlar. Laura ise canını kurtarmaya çalışır. Her şey anlamsızdır. Peşinde kim olduğundan habersizdir. Bu esnada bildik ses korkutmaları dışında, başka bir sahneyle karşılaşmayız.
Laura evden bir şekilde kaçar ve yolda Néstor’u görür. Laura’nın bütün itirazlarına rağmen Néstor, Wilson’a bakmak için eve geri döner. Tabi kriz yine başlamıştır. Bu ara Laura, Néstor’u gördüğü anda arka tarafta bir kız çocuğu belirir ve kaybolur. Evde bir hayalet varlığından şüpheleniriz bizde (!). Kovalamaca yine başlamıştır. Néstor uyarılara rağmen üst kata çıktıkları için Laura’ya kızar ve Néstor’da aynı sonla karşılaşır.
Laura’da üst kata çıkar bir odaya girdiğinden bazı fotoğraflar görür. Bizde anlarız ki bu üçlü arasında garip bir ilişki dönmektedir. Laura daha sonra elinde çocuğu ile çıkar gider. Ancak son sahnede de görülür ki Laura artık balatayı sıyırmıştır.
Anlatılanların ötesine geçmeyen, germeyen, korkutmayan, düşündürmeyen, çoğu dakikaların sıkkınlıkla geçtiği, bir film La Casa Muda. Sayılı ve göz doldurmayan oyunculuğu ile de göz dolduramamış. Sanıyorum ki, sadece çekim tekniği yüzünden festivalde yer edinebilmiş.
Yönetmen: Gustavo Hernández
Senaryo:
| Oscar Estévez | ||
| Gustavo Hernández | ||
| Gustavo Rojo |
Oyuncular:
| Florencia Colucci | … | Laura | |
| Abel Tripaldi | … | Néstor | |
| Gustavo Alonso | … | Wilson | |
| María Salazar | … | Niña |
Linkler:
Siz ne düşünüyorsunuz?