Son dönem Türk sinemasında korku demeyeyim ama o türe yakın olan gerilim filmleri içerisinde izlediğim an kaliteli yapımlardan biri Münafık. Tabi başta da belirttiğim gibi korku demiyorum bu filme. Çünkü korkudan çok bir psikolojik gerilim ve dram filmi. Tabi işi ilginç hale getirmek için biraz doğa üstü olaylar kullanılmış ama filmin en olmamış yanı da bu olayların tam anlamıyla kurgulanamamış olması.
Filmin renkleri ve mekanları çok güzeldi. Görüntü yönetimi olarakta iyi bir film çıktı karşıma. Filmin ana karakterlerinin oyunculukları, sahnelerde kullanılan müzikler ve efektler oldukça başarılıydı. Çok korku filmi olmamasından mıdır nedir fazla gürültüye maruz kalmadık. Bu da benim açımdan keyifli bir film izlemesi oldu. En azından kimin ne dediğini anladık.
Film iki tarihte geçiyor. İkisinin geçişleri ve aralarındaki bağlantılar oldukça başarılı. Bir çok soruya cevap oluyor ama klasik anlamda gündelik yaşama bakarak bana saçma gelen çok şey oldu. Yani karakterler bunu bana aktaramadı. Filmin korku boyutuna girersek, sanıyorum hikayenin temeline oturan karakterin Hristiyan olması sebebi ile filmde cin olgusu kullanılmamış bunun yerine filmin finaline doğru intikam almak için vücuda giren ruh olgusu var.
1984 yılında, Nazım köyde cinli Nazife diye bilinen annesinin yanına gelir. Onun bu durumunu incelemesi içinde eski sevgilisi ve bir esp laboratuvarında parapsikolojik olaylar üzerine Valeria’yı yanına çağırır. Valeria Kastamonu Azdavay’daki Nalbant Köyü’nde araştırma yapmaya başlar. Tabi bir yabancının aralarında olması köylüyü rahatsız eder. Günün birinde Valeria ortadan kaybolur, köylü Nazife’yi felç kalmış ve Nazım’ı ise delirmiş olarak bulur.
Günümüzde ise Nazife büyük oğlunun yanında yaşamaktadır. Gelini ona bakmak istememekte zorunlu olarak bakmaktadır. Ailenin kızı gelir hamiledir ve doğal bir doğum yapmak istediğini babasına ve annesine söyler. İlk kızları epilepsi hastasıdır ve buna sebebin hastane ortamında doğumun sebep olduğunu düşünmesidir. Babasından babannesinin köydeki eski evinin anahtarını ister. babası anahtarı vermez ama annesi gizli bir şekilde kızına anahtarı verir. Çift çocuklarını da yanlarına alarak bu köye yola çıkarlar ancak daha köy girişinde olaylar başlar. Çift eve yerleşir ve yaşamaya başlarlar. Ancak gün geçtikçe evde gizli gerçeklerin pençesine düşerler ve gerçek yavaş yavaş ortaya çıkar.
Filmde dikkat çekici bir kaç sahne var. Bunlar Ceyda’nın ve küçük kızın rüyası bir de Valeria’nın öldüğü sahne. Zaten sanıyorum bu sahneler ele alınarak filme korku filmi denmiş. Bu karelerin sahne tasarımları güzeldi ben beğendim. Ama pek hikaye ile bağdaştıramadım demeliyim. Yani filmin temel hikayesi olan Valeria hikayesinde doğa üstü bir şeyle karşılaşılmazken günümüzde böyle bir şeyle karşılaşmak bana biraz garip geldi ve bunun açıklaması pek yoktu.
Bana 85 yılındaki geçen hikaye oldukça mantıklı ve doğal gelirken, günümüzdeki hikaye çok mantıklı gelmedi. Ceyda’nın doğal doğum isteği başta (ki bildiğin şelale yanında kocası yaptırdı doğumu) saçmaydı. Tam bir temele oturtulmamıştı. Eve gitmeleri de ayrı bir konu. Bu arada kocasının da çok iyi olması açıkçası beni rahatsız etti. Bu arada final sahnesinde Valerie’nin ruhunun Ceyda’ya girmesini pek bağdaştıramadım ben. Hani bir açıklama bekledim ama bulamadım. Tabi finalde Ceyda’nın o kadar tekme yedikten sonra üç aylık çocuk doğurması da ayrı bir konuydu. Hikaye Nazım bölümünü güzel bitirirken burada biraz tökezlemişti kanımca. Ama sonrasında ölü kadının ruhu girmiş işte ona inanıyorsun da ruhun çocuğu koruyacağına mı inanmıyorsun dedim kendi kendime. Belki filmin devamı çekilirse Valerie reenkarne olmuş bir şekilde çocuk olarak çıkar karşımıza.
Özetlemek gerekirse, bir akışı, bir düzeni olan bir film Münafık. Üzerine düşünülmüş, çalışılmış, yapalım da olsun denmemiş bir film. Bunu kalitesinden anlıyorsunuz ama keşke şu finaldeki yazıları koymasalarmış. Ben kesinlikle izleyin derim.
Yönetmen – Senaryo: Özkan Aksular
Oyuncular:
| Özer Arslan | |||
| Murat Bülent Atacan | |||
| Balım Gaye Bayrak | |||
| Karina Malsagova | |||
| Zeynep Okan |
Linkler:
Siz ne düşünüyorsunuz?