ne zaman ardıma dönsem

olmaması gerekenlerle yüzleşiyorum ve hayatımın tümüne baktığımda olmaması gerekenlerin sayısı o kadar farklı ki. sonra önüme bakıp bu olumsuzluklar içerisinde yaşayabildiğim için gurur duyuyorum kendimle. bu böbürlenme daha boyumu geçmeden bir olumsuzluk daha. tam dibe vurmaya çalışırken… şimdi ileriye baktığımda aslında hiç bir amacımın olmadığını görüyorum. geleceği boş görmek, olumsuz görmekten iyi diyorum. belki de bilinçsilik, en büyük mutluluk en yolunda giden hayat biçimi…