Ne zaman…

Ne zamandır biriktiriyorum aklımdakileri, beynimin bir köşesine sandık açmış, üzerime yürüyen insanları hissettiğim anda atıyorum içerisine. Hiç kimsenin görmemesi gerekenler. Ayık kafayla çoğu benim bile kaldıramayacağım şeyler.
Biraz saçma geliyor size. Cümlelerim tutarsız ondan biliyorum. Sizde benimle yüzleşmek ister misiniz? Aklınızdan geçenler gerçekten onlar mi? Evet, biliyorum, pencereden yağan yağmura baktığımızda aynı şeyleri hissetmiyoruz ve aynı şekilde aşık olmuyoruz birbirimize. Hep daha fazla seviyor birisi ve biz camdan süzülen bir damla gibi onu izliyoruz.
Bakın, sadece istediğim için. Daha fazla gormezden gelmeyin parlamayan bedenimi. Ay nasılsa, güneş nereden vurursa… Bilinçsizce savrulurken ölen toprağa.


Yorumlar

Siz ne düşünüyorsunuz?