sıkılmaya başldım. son zamanlarda herşeyden. güneşin doğmasından, batmasından, sabah erken kalkmaktan, gece geç yatmaktan. yemekten, içmekten, sıçmaktan, konumaktan, gülmekten, ağlamaktan. gözlerim sürekli yanıyor açtığımda da kapattığığımda da. yazı sevmiyorum. Milli takımın tur atlaması sikimde bile değil. Şu şartlarda bir maçta yarım hayatımı idame ettirecek para alıyor herifler. kıskanmaktanda nefret ediyorum. denizden de mesela, her çarpışı çişimi getiriyor. beşiktaşın orta yeri olmasa çıkarıp ona karşı işemek istiyorum ama etrafta insanlar var. insanlardan da nefret ediyorum. sevgililerden, sevgisizlerden, televizyonda ahkam kesip, siyaseti it dalaşına çevirenlerden. salaklardan, aptallardan, rüzgardan, dün gece beni ishal eden vantilatörden…
hemde hepsinden…
Siz ne düşünüyorsunuz?