2008 yılında en iyi yabancı film Oscarı almış film. Öyle ki Oscar jürisi Amerikan filmlerinde gösteremediği başarılı jüri örneğini yabancı film Oscarlarında göstermiş ve takdirimi almıştır. Gerçi Japon sinemasına 2008 itibariyle bir göz atarsak en iyi filmlerinden biri diyebiliriz.
Filmi bu şekilde iyi kılan ise ölüm gibi ağır bir konunun rahatsız etmeden ekrana yansıtılmış olması. Tabi burada yönetmenin ve oyuncuların mükemmelliğine değinmekte fayda var. Hem hikaye, hem yönetim hem oyunculuk, yani film bütünüyle başarılı…
Kahramanımız Daigo çello sanatçısı müzik tutkunu bir gençtir. Tek hayali iyi bir çello virtüozu olmaktır. Hatta bunun için parası yetmemesine rağmen yatırım bile yapar. Ancak çalışmış olduğu orkestranın kapanması ile bilikte bütün hayalleri de suya düşer. Para kazanması gerekmektedir ancak büyük şehirde bunu nasıl yapar bilemez.
Ani bir kararla doğduğu kasabaya dönemeye karar verir. Karısı ona karşı çıkmaz ve peşinden gelir. Ancak kasabada yapacak işi yoktur. Bir süre sonra iş aramaya başlar ve bir ilan üzerine görüşmeye gider. Gazetede verilen ilandan bir tur rehberi olduğunu anladığı iş aslında cenaze merasimciliği olduğunu anlayınca ilk başlarda bu işe pek yanaşmaz. Ancak patronunun hemen avans olarak verdiği para onun bu işe katlanmasını nedenidir. Zaman geçtikçe işe alışır.
Film aslında bir usta çırak ilişkisini gözler önüne getirmekle beraber, ölümün yüceliğini de gözler önüne sermiş. Bir kaç dakika sonra ölünün yanacağını bile bile ona yapılan merasim ve makyajlar sanki diğer dünyanın kapısına yaklaşma izlenimi uyandırıyor bizde. Film bu ağır konular eşliğinde diğer yan konuları da kapsıyor tabii Aile ilişkileri çevre ilişkileri ve mesleğin kişileri şartlandırması bunlardan bir kaçı sadece. Film güzel harmanlanmış Her ne kadar anlatılanlardan kasvetli bir film imajı çıksa da aslında bir o kadar da eğlenceli bir film.
Tabi bu kadar olumlu özelliği rağmen olumsuz tarafları var mı? Elbette var anlam veremediğim bir kaç sahne sanki filmin güzelliğine biraz çizik atar gibi ama filmin geneline göz attığımızda küçük kalıyor… Filmin finali ise yine etkileyici. Sürekli bu mesleğin kendisine annesinin cenazesine gitmemesinden dolayı ceza olduğunu düşünen Daigo finalde uzun zamandır görmediği babasının cenaze merasimini yapar. Burada aslında es geçilmemesi gereken bir konu ise diğer cenaze merasimcilerinin ölüye saygıda bulunmadıkları ve sadece para için bu işi yapmaları.Bu sebepten aslında usta çıraklık ilişkisi bir mesleği öğrenmekten çok bir sanatı öğrenmekle eş değer.
İzlenmesi gereken bir film…
Yönetmen: Yôjirô Takita
Senarist:Kundo Koyama
Masahiro Motoki | … | Daigo Kobayashi | |
Tsutomu Yamazaki | … | Ikuei Sasaki | |
Ryoko Hirosue | … | Mika Kobayashi | |
Kazuko Yoshiyuki | … | Tsuyako Yamashita | |
Kimiko Yo | … | Yuriko Kamimura | |
Takashi Sasano | … | Shokichi Hirata |
Linkler
Pingback: Okuribito • Blog Archive • kişisel depresyon anları film
Bu filmin tanıtımını uzun zaman önce okumuştum, hatta izlemek de istiyorum ama işte bu “ama”ların sonu bir türlü gelmek bilmedi.Şimdi senin tanıtımını okuyunca keşke izleseymişim dedim, daha yazından dolayı sevdim bu filmi, izlersem bu iyi imajıyla izlemeye başlayacak olacağım..
film son dönemde izlediğim en iyi japon filmi diyebilirim bence hemen izlemelisin 🙂
ben de hep erteliyorum, bakalım ne zaman izlerim 🙂
ertelemekte fayda var 🙂