Olasılıklar

Soluk benizli, zifir saçlı, kendine has mimikleri eda ederken fındık misali yuvarlanan komur gözlerle, gönlüme her seferinde bir çizik daha atan, naif gülümsemesi ile attığı cizikleri bir bir onaran, ondan sonraki hayatımda acıyı sevmeme tek sebep, acısıyla mutlu olduğum platonik aşkım oldu benim. Aşkım demeyeyim aşklarım. Sevmek gibi bir yetiye sahip olsamda sevilmek bana pek nasip olmadı. Olmadı demeyeyim ancak o kadar zekredilmisti ki benliğime platoniklik hep onu yaşayayım dedim. Aynı zamanda da yasatayim. Doğru bir yaklaşım değil belki ama can çıkmadan huy cikmazmis.
Herkes benim gibi eski aşklarını düşünür. Hatta ilk okulda ilk aşka kadar gider bu düşünce. Nihayetinde sosyal medya var ki hepsinin anlık durumlarına göz atabiliriz. Hangimiz yapmaz ki? Ben bile yapıyorum zaman zaman. Olasılıklar dedim ya bazen acaba derdim benimle olsaydı diye. Gerçi bir platonige hiç bir şeyi yakistiramazsiniz.
Ben olasiklari degerlendirirken aslında bu yazının geyige vesile olmasını bekliyordum. Amaç buydu lakin olmadı sanki…
Resim monologlari
Ay bi şişmiş bi şişmiş yuh yani…
Tavşan mübarek bu kaçıncı…
Uh şunun kocasına bak gevgir gözlü beygir…

Yok ben çıkamadım bu yazıdan…