önemli değil…

Kimse için önemli değil yaşadıklarım, düşündüklerim, yazdıklarım. Öyle ki ailem bile benden bi haber. Ama öyle olurmuş değil mi, aslında en az aileler tanırmış çocuklarını. Çünkü o kadar çok şeyimiz var ki onlardan saklayacak. Bunun en büyük sebebi onlar istediği gibi olmamamız, parmak izi gibi en ince ayrıntıda bile kendimizi farklı hissetmemiz. İşte ikilem, zaman yada kültürel değişim. Her biri saklanmaya endeksli… Herkesten her şeyden belkide. Siz bile kendinizi tanımıyorsunuzdur. Bir yabancı gibisinizdir aynaya baktığınızda, kendinize bile önemli değilsinizdir. Kurulmuş bir saat gibisinizdir. Her adımınız belli, programlı. Bazıları size vasıflar yükler. Sadece görev olduğunda aklına gelirsiniz herkesin. Bazıları sınırı aşmak ister ancak o kadar alımışsınızdır ki o görev bilincine, elinizin tersi ile itersiniz onu… Korkarsınız belki de bir görev daha binecek diye üzerinize. Aslında öyledir de. Siz sürekli sessizken hayata sessizliğiniz ün salmıştır herkese. Herkes kendisi için ister sizi… Siz de hep başkaları için kabul edersiniz…

Hiç bir şey önemli değil aslında. Yaşadıklarım, düşündüklerim, yazdıklarım… Herkes için oldukça sıradanken…