NİSAN “her mevsim aynı başlar kendini bilerek “ Evden telaşla çıkıyor. Hızlı adımlarla merdiveni inip, eski, köhne binanın kazınmış boyaları ardından paslanmış metal iskeletini gösteren kapının acınası haline aldırmadan kapıyı ardından sertçe vuruyor. “Güne kendinden emin başlamak, günü geçişini kolaylaştırmaktır.” diye hatırlatıyor kendine ama daha kendine düştüğü notun ilk saniyesinde, …
“Nisan” 2002 sonlarında başlayıp 2003 yılının ortalarında bitirdiğim ilk romanım. Uzun zamandır bir köşelerde duruyordu. Geçen gün sitemi yenilerken gözüme ilişti ve buradan haftalık olarak bölüm bölüm yanyınlayayım dedim sanırım iyide yaptım 🙂 İyi okumalar…
“Bana öyle geliyor ki; bizi insan yapan şey ruh. Ruh var mı ve insanlık nereden geliyor ? Birey olarak giyiniyoruz ve belli bir şekilde hareket ediyoruz. Bu gerçekten biz olan değiliz – bu daha başka bir şey, bizi biz yapan şey başka bir yerden gelen bir ruh. Bu öz, var …
Sıkıntıdan bu hallere büründüm, uzadıkça daha da yolmaya başladığımı hissettim saçlarımı, uzadıkça daha fazla kaşınmaya başladığımı. En çok insanların yüzündeki ifadeyle birlikte kararsızlığıma üzüleceğim. kestirmek için bir ay düşünmüştüm…
SAHNE 1 (GÖRÜNTÜ GEÇI[PLEASE INSERT PRERENDERUNICODE{Å?} INTO PREAMBLE]LERI) ‘Iki ana karaketin mutlu kareleri gelir ekrana evlilik, do^gum günü vs. ¸seyler olabilir her mutlu andan bir kesit. Görüntü kesitlerinde görüntü sallanır ve vurgulu bi ses efekti kullanılır. SAHNE 2 JENERIK Görüntüler e¸sli^ginde yazılar akar. Yazıların sonunda birden ekran kararız ve açılır. …