Pazartesi Sendromu Kuşağı

Sanıyorum yaşlandım. Aslında bunu aynaya baktığımda rahatlıkla söyleyebilirim ama aynalarla hep içli dışlı olmadığımdan ya da nasıl göründüğümü pek umursamadığımdan aynaya baktığımda gördüklerim bana sürekli yabancı geliyor. Aslında fark ettim de sürekli aynalardan bahsediyorum. Bunu sebebini bir türlü çözemedim. Bilinç altımda bir ayna severlik mi yatıyor. Yoksa bir kral(içe) özentisi mi içimdeki “ayna ayna söyle bana, en güzel kim bu dünyada?”

Aynalarla dövünmeye devam ederken zaman akıp gidiyor. Daha geçen hafta uzun gibi görünen bir tatilin başındaydım. tatiller, çalışma günlerinden daha hızlı akıp gidiyor. Bunun sebebi acaba sürekli uyumak mı? Bilmiyorum ancak sanıyorum üç dört hafta izin kullanabildiğim zaman kendimi izne çıkmış gibi hissedeceğim.

Arada bayramı da devirdik. Hatta araya final bile sıkıştırdık basketbolda. Hayırlı uğurlu olsun diyorum. Azla tatmin olmayan çoğun kıymetini bilmezmiş. Ama iyi oldu biraz daha akarsa basketbola para daha iyi yerlere geleceğimizi düşünüyorum. Eh hepsi okumuş çocuklar nede olsa futbolcular gibi şımarmazlar.

Arada birde referandum atlattık. Zaten sonuç belliydi. E ne demişler deveyi güden insanı siken… Olsun haktır bize. Evet belki bir anayasa değişikliği olabilirdi ama taraflı olması işi yokuşa sokan. Sakal uzatıp okutup üfletmek lazım bir ara…

Her ne olursa olsun hayatında hayır diyebilen insanlara gelsin bu şarkıda. Kendini ifade edebilenler….

Barış Manço – Hayır

<

p style=”text-align: center;”>